Mawlamyine

Na een lunch op weg naar een plaats iets verder naar het zuiden, Mawlamyine.nadat we nog een keer moesten overstappen, kwamen we daar rond half 5 aan. Met een tuktuk naar het hotel. Daar bleken alleen de goedkoopste kamers nog vrij. Dit waren eigenlijk hokken, waar net 2 beddenin pasten. En warm!, ondanks de kleine fan. Voor de volgende nachten om een andere kamer gevraagd. Maar goed ook, want Tiffany was ziek de volgende dag en dan nog weer een nacht op die kamer.....
We hadden een toer naar Ogra eiland geboekt. Tiffany had medicijnen gekregen en een kop thee op haar kamer van Mr Anthony. Een 72 jarig oude man, die veel doet voor en in het hotel. Erg zorgzaam ook. Tiffany voelde zich goed genoeg om mee te gaan. Mr Anthony was onze gids voor de dag.
Eerst met de boot weg met5andere toeristen. onderweg gaf hij allerlei informatie en foto's door en een boekje metbedankjes van andere toeristen. Roel en Lieke stonden er ook in. Leuk om te lezen! Voor de vrouwen maakte hij van rubberen elastiekjes een ketting(loomys).Op het eiland werden we met een tuktuk rondgereden. Na een waterlelieveldje bekeken te hebben, stopten we bij een huisje in een dorp. Hier kregen we skybier, bier van kokos, metgedroogde vis en tomatensalade erbij. Het was niet super, maar wel te drinken. Mr Anthony vond het wel lekker.....Toen lopend naar een nabij gelegen monastery. Hier werden we ontvangen en moesten we gaan zitten. We kregen thee, fruit, jellyrijst, honingkoeken, loempia, heerlijk ijs. We mochten er niet teveel van eten van Anthony, want we moesten nog lunchen. En iedereen maar vriendelijk lachen, en zwaaien. Na een toiletbezoek werden we op hetzelfde terrein uitgenodigd voor een lunch: rijst, kip, varkensvlees, groenten uitgestald in kommetjes op de grond. Dit was in een ruimte met allemaal open ramen. We werden van alle kanten bekeken en aangenoedigd om te eten. Heel grappig.
na deze lunch, het was pas11 uur, weer verder gereden. Toen viel de aandrijfas onder de tuktuk en hadden we even pech. Anthonykwam aanlopen met cake, die hij van een bakkerij daar had gehaald. Ditztondnergens aangegevn, maar bleek een klein bedrijfje te zijn. Ook daar rondgekeken en cake gegeten. Ondertussen was de tuktuk gemaakt en gingen we verder naar een natuurlijk zwembadje. Een half uurtje heerlijk gezwommen. Er waren geen omkleedruimtes, maar met een grote sjaal of parero ging het prima. Aldus opgefrist naar een souvenirshop. Ook daar werden we uitgenodigd in huis, moesten we gaan zitten op de grond en kregen we thee, bananen en rijstkoeken met banaan. Wat een eten die dag!
De souvenirs waren allemaal van hout gemaakt:pennen, massagedingetjes, pijpen etc. Vervolgens nog naar een rubberfabriekje, waar we konden zien hoe rubber gedroogd, geverfd en gesneden werd om er loomys van te maken. Heel veel handwerk, Tiffany heefte nog geholpen met sorteren en had er bijna een baan. Op de bootterug hield Anthony nog een loterij, hij had voor iedereen bij de houtsouveniers een cadeautje gekocht. Het lot besliste wat je kreeg. Echt een hele leuke man, met een levensfilosofie van leven en blij zijn met de dag en wat die geeft. Daarnaast ook nog zorgzaam, hij hield Tiffany de hele dag in de gaten of het wel goed ging met haar.
terug in het hotel hadden we een andere kamer. Een grote vor ons 4 met airco en een eigen douche en wc. Helemaal goed en dat voor 39 usd. Tiffany is wat gaan rusten, inge heeft een busticket geboekt voor de volgende avond. In tegenstelling tot wat in het boek stond gaat er geen bus om middernacht, wel om 9 uur , wat betekent dat ze om 5 uur in de ochtend in Yangon aankomen. Zal zich wel redden. Even wat gaan drinken en daarna gegeten in een goed restaurant, Tifany had weer wat trek.
voor morgen een tocht geboekt naar de Birmaspoorlijn aan Birmese kant en de oorlogsbegraafplaats. Daar liggen ook naast veel lokale bevolking,Australiers en Britten ook 3000 Nederlanders begraven. Daarna nog naar de grootste liggende boedha.