Van Yangon naar Bagan
Door: Everline
Blijf op de hoogte en volg Everline en Cor
09 Oktober 2014 | Maleisië, Bagan Serai
De taxirit naar het oude vliegveld ging prima, maar wat een chaos en drukte daarbinnen! We hoefden alleen onze bagage maar af te geven, maar voor ons stond een groep, die van alles bij zich had. Behalve koffers en tassen, grote dozen die boven het toegestane gewicht uitkwamen(formuliertje invullen), zakken met weet-ik-veel. En het duurde maar, Cor al navragen of we onze vlucht nog wel gingen halen en dat was no problem(waar hebben we dat eerder gehoord). Op een gegevenen moment stond er iemand met een bord met ons vluchtnummer erop en die bracht ons naar een andere balie, waar de bagage vlot ingecheckt werd. Achter de paspoortcontrole ontdekten we dairyqueen ijsbar, die we niet konden weerstaan.
De vlucht naar Yangon ging prima, vliegtuig zat niet vol. Ook op het vliegveld zelf ging het vlot. Geld pinnen niet, er was maar 1 ATM die met onze passen werkte. Maar heel vriendelijke mensen die je graag willen helpen. Met een taxi naar het huis van Mascha en Harald. We werden opgewacht door de kokkin, die ons hartelijk ontving(gezin matthews is een paar dagen weg, wisten we). Ze heeft ons verwend met salade, lekker stukje vlees en patat!Als toetje fruit en thee na.
OP WEG NAAR BAGAN
De taxi kwam keurig op tijd en bracht ons binnen een half uur! bij de juiste bus. Met 150 bussen die vertrekken was het voor ons een onmogelijke zoektocht geweest, want nergens een woord engels.
Het was een luxe bus(thanks Mascha) met airco en een deken, die we onderweg nodig hadden. Ook was er een schermpje voor in de stoel, zoals in het vliegtuig, maar helaas liet het gesproken engels het afweten of het waren van die films met veel vechten, bloed en draken.maar popmuziek luisteren ging goed.
We waren amper op weg of we kregen een mini croissant en koffie. Goed verzorgd dus. Halverwege een stop bij en groot restaurant waar we lekker gegeten hebben en de vrouwen eindelijk ook naar het toilet konden. De mannen gaven onderweg aan dat er gestopt moest worden en deden hun behoefte naast de bus in de berm. Dat gebeurde een paar keer(wie beweert nu nog dat vrouwen zeikerds zijn? Haha).
Na nog een keer een sanitaire stop werden we afgezet bij de highwaystation. Dat bleek nog wel een eindje van ons hotel af te liggen. Een busje bracht ons weg met een vooraf besproken prijs van 1500. Eenmaal aangekomen zeiden ze 15000. Zo duur was de hele busreis van Yangon naarBagan, dus dat ging m niet worden. Hele discussie, uiteindelijk met 5000 afgedropen.
In het hotel werden we vriendelijk ontvangen. We vroegen waar het fullmoonfestival was, waarover we gelezen hadden in boekjes en internet. Bleek er geen festival te zijn:(. Jammer.
Later heerlijk gegeten in een restaurant in de buurt met een lekker biertje erbij.
BAGAN
Omdat het fullmoon was, waren een aantal shops en de markt gesloten. A een stevig ontbijt met eit, toast en veel fruit, hebben we ebikes gehuurd van en zaakje iets verderop in de straat
Leuk dagje e-biken in Bagan:Begon met een zadel dat naar achteren zakte, kregen we uit eindelijk een ander mee. Veel gecrost naar tempels , pagodes tussen landerijen en door kleine dorpjes door.Erg mooi allemaal. Totdat Cors achterband lek was. Na gelukkig 100 m lopen was een politiepostje en zowaar wat drinken en een oudere man met bandenplakspul, wat een mazzel. De telefoon van ons werkt
fietsenmaker constateerde dat het ventiel kapot was en erdus een ieuwe binnenband in moest. Ondertussen liep ook de andere band leeg door een doorn in het wiel. De politieagent belde met de zaak waar we de ebikes vandaan hadden. Die arriverden na ruim een uur met zowaar 2 binnenbanden,waarvan 1 nieuw. Die moesten wij betalen. Risico van de zaak vonden wij, zij niet. Na heel wat gesteggel en argumenten als "jullie zijn rijk, wij arm" en "Cor is too big for this bike",kwamen we uit op 50/50. Na 2 uur konden we onze tempeltocht voortzetten, totdat de accu van Everline haar fiets leeg was. In dat geval konden we bellen en zouden ze zo snel mogelijk komen.Cor is er naar toe gereden en nadat een poltieagent voor mij belde naar die zaak (stond weer bij een politiepost) kwam er na meer dan een uur eindelijk iemand de fiets omruilen en kreeg ik dat ding mee met dat stomme zadel. Hierdoor bijna de zonsondergang gemist en moesten we volle kracht vooruit om het
Alsnog een tempel te halen waar je bovenop kon. Net op tijd gelukt en dat maakte veel goed.
De bikes teruggebracht. Vroegen ze of we ze de volgende dag weer wilden!
We zagen er niet meer uit na een dag crossen,klimmen en zweten, dus lekker gedouchet. Alleen koud water ,maar in dit geval lekker. Weer heerlijk gegeten in hetzelfde restaurant. De baas daar rent zich rot, moet personeel steeds aanwijzingen geven, maar kan volgens ons ook moeilijk dingen overlaten an anderen
De volgende dag Cor ziek!!! Nog nooit gebeurd in Azie, maar eens moet de 1e keer zijn:). Everline niet (nog niet?). Gelukkig ging het in de loop van de dag beter,alwas hij wel moe. We zijn eerst naar de markt gegaan. Dat ging goed. Toen toch maar besloten om weer ebikes te huren maar wel bij een ander. We hebben nog meer mooie tempels bekeken. Het was een bloedhete dag vandaag. Onderweg wat gegeten in old Bagan. Op de terugweg een shared taxi gehuurd voor de volgende dag. We gaan Mt Popa bekijken. Ok hier weer onderhandeling,maar op een leuke manier. Ze hadden er schik in. Waarschijnlijk nog teveel betaald, maar dat is op zo'n manier niet erg.
Allebei niet zo heel veel trek. We hebben wat gegrilde kip gehaald, die we straks op eten in het hotel. Aangezien je hier alles fried krijgt , is gegrild weleens fijn. Terug in hrt hotel een hotel opgezocht in Mandalay en dit laten bellen in ons hotel. Gereserveerd voor 2 nachten. Ook de busreis van hotel naar hotel geboekt. Kostte 1000 kyatt meer, maar zijn we anders ook kwijt aan taxikosten in Mandalay. Het busstation ligt daar ver van de stad. Dus morgen nog een dagje Bagan.
, lopen had ook kilometers kunnen zijn. Tot zover dekrukjes aangeboden om te zitten en het lange wachten begon. De fietsenmaker constateerde dat het ventiel kapot was en erdus een ieuwe binnenband in moest. Ondertussen liep ook de andere band leeg door een doorn in het wiel. De politieagent belde met de zaak waar we de ebikes vandaan hadden. Die arriverden na ruim een uur met zowaar 2 binnenbanden,waarvan 1 nieuw. Die moesten wij betalen. Risico van de zaak vonden wij, zij niet. Na heel wat gesteggel en argumenten als "jullie zijn rijk, wij arm" en "Cor is too big for this bike",kwamen we uit op 50/50. Na 2 uur konden we onze tempeltocht voortzetten, totdat de accu van Everline haar fiets leeg was. In dat geval konden we bellen en zouden ze zo snel mogelijk komen.Cor is er naar toe gereden en nadat een poltieagent voor mij belde naar die zaak (stond weer bij een politiepost) kwam er na meer dan een uur eindelijk iemand de fiets omruilen en kreeg ik dat ding mee met dat stomme zadel. Hierdoor bijna de zonsondergang gemist en moesten we volle kracht vooruit om het
e taxirit naar het oude vliegveld ging prima, maar wat een chaos en drukte daarbinnen! We hoefden alleen onze bagage maar af te geven, maar voor ons stond een groep, die van alles bij zich had. Behalve koffers en tassen, grote dozen die boven het toegestane gewicht uitkwamen(formuliertje invullen), zakken met weet-ik-veel. En het duurde maar, Cor al navragen of we onze vlucht nog wel gingen halen en dat was no problem(waar hebben we dat eerder gehoord). Op een geg7even moment stond er iemand met een bord met ons vluchtnummer erop en die bracht ons naar een andere balie, waar de bagage vlot ingecheckt werd. Achter de paspoortcontrole ontdekten we dairyqueen ijsbar, die we niet konden weerstaan.
De vlucht naar Yangon ging prima, vliegtuig zat niet vol. Ook op het vliegveld zelf ging het vlot. Geld pinnen niet, er was maar 1 ATM die met onze passen werkte. Maar heel vriendelijke mensen die je graag willen helpen. Met een taxi naar het huis van Mascha en Harald. We werden opgewacht door de kokkin, die ons hartelijk ontving(gezin matthews is een paar dagen weg, wisten we). Ze heeft ons verwend met salade, lekker stukje vlees en patat!Als toetje fruit en thee na.
OP WEG NAAR BAGAN
De taxi kwam keurig op tijd en bracht ons binnen een half uur! bij de juiste bus. Met 150 bussen die vertrekken was het voor ons een onmogelijke zoektocht geweest, want nergens een woord engels.
Het was een luxe bus(thanks Mascha) met airco en een deken, die we onderweg nodig hadden. Ook was er een schermpje voor in de stoel, zoals in het vliegtuig, maar helaas liet het gesproken engels het afweten of het waren van die films met veel vechten, bloed en draken.maar popmuziek luisteren ging goed.
We waren amper op weg of we kregen een mini croissant en koffie. Goed verzorgd dus. Halverwege een stop bij en groot restaurant waar we lekker gegeten hebben en de vrouwen eindelijk ook naar het toilet konden. De mannen gaven onderweg aan dat er gestopt moest worden en deden hun behoefte naast de bus in de berm. Dat gebeurde een paar keer(wie beweert nu nog dat vrouwen zeikerds zijn? Haha).
Na nog een keer een sanitaire stop werden we afgezet bij de highwaystation. Dat bleek nog wel een eindje van ons hotel af te liggen. Een busje bracht ons weg met een vooraf besproken prijs van 1500. Eenmaal aangekomen zeiden ze 15000. Zo duur was de hele busreis van Yangon naarBagan, dus dat ging m niet worden. Hele discussie, uiteindelijk met 5000 afgedropen.
In het hotel werden we vriendelijk ontvangen. We vroegen waar het fullmoonfestival was, waarover we gelezen hadden in boekjes en internet. Bleek er geen festival te zijn:(. Jammer.
Later heerlijk gegeten in een restaurant in de buurt met een lekker biertje erbij.
BAGAN
Omdat het fullmoon was, waren een aantal shops en de markt gesloten. A een stevig ontbijt met eit, toast en veel fruit, hebben we ebikes gehuurd van en zaakje iets verderop in de straat
Leuk dagje e-biken in Bagan:Begon met een zadel dat naar achteren zakte, kregen we uit eindelijk een ander mee. Veel gecrost naar tempels , pagodes tussen landerijen en door kleine dorpjes door.Erg mooi allemaal. Totdat Cors achterband lek was. Na gelukkig 100 m lopen was een politiepostje en zowaar wat drinken en een oudere man met bandenplakspul, wat een mazzel. De telefoon van ons werkt
hier niet, lopen had ook kilometers kunnen zijn. Tot zover de mazzel. We kregen krukjes aangeboden om te zitten en het lange wachten begon. De fietsenmaker constateerde dat het ventiel kapot was en erdus een ieuwe binnenband in moest. Ondertussen liep ook de andere band leeg door een doorn in het wiel. De politieagent belde met de zaak waar we de ebikes vandaan hadden. Die arriverden na ruim een uur met zowaar 2 binnenbanden,waarvan 1 nieuw. Die moesten wij betalen. Risico van de zaak vonden wij, zij niet. Na heel wat gesteggel en argumenten als "jullie zijn rijk, wij arm" en "Cor is too big for this bike",kwamen we uit op 50/50. Na 2 uur konden we onze tempeltocht voortzetten, totdat de accu van Everline haar fiets leeg was. In dat geval konden we bellen en zouden ze zo snel mogelijk komen.Cor is er naar toe gereden en nadat een poltieagent voor mij belde naar die zaak (stond weer bij een politiepost) kwam er na meer dan een uur eindelijk iemand de fiets omruilen en kreeg ik dat ding mee met dat stomme zadel. Hierdoor bijna de zonsondergang gemist en moesten we volle kracht vooruit om het
De vlucht naar Yangon ging prima, vliegtuig zat niet vol. Ook op het vliegveld zelf ging het vlot. Geld pinnen niet, er was maar 1 ATM die met onze passen werkte. Maar heel vriendelijke mensen die je graag willen helpen. Met een taxi naar het huis van Mascha en Harald. We werden opgewacht door de kokkin, die ons hartelijk ontving(gezin matthews is een paar dagen weg, wisten we). Ze heeft ons verwend met salade, lekker stukje vlees en patat!Als toetje fruit en thee na.
OP WEG NAAR BAGAN
De taxi kwam keurig op tijd en bracht ons binnen een half uur! bij de juiste bus. Met 150 bussen die vertrekken was het voor ons een onmogelijke zoektocht geweest, want nergens een woord engels.
Het was een luxe bus(thanks Mascha) met airco en een deken, die we onderweg nodig hadden. Ook was er een schermpje voor in de stoel, zoals in het vliegtuig, maar helaas liet het gesproken engels het afweten of het waren van die films met veel vechten, bloed en draken.maar popmuziek luisteren ging goed.
We waren amper op weg of we kregen een mini croissant en koffie. Goed verzorgd dus. Halverwege een stop bij en groot restaurant waar we lekker gegeten hebben en de vrouwen eindelijk ook naar het toilet konden. De mannen gaven onderweg aan dat er gestopt moest worden en deden hun behoefte naast de bus in de berm. Dat gebeurde een paar keer(wie beweert nu nog dat vrouwen zeikerds zijn? Haha).
Na nog een keer een sanitaire stop werden we afgezet bij de highwaystation. Dat bleek nog wel een eindje van ons hotel af te liggen. Een busje bracht ons weg met een vooraf besproken prijs van 1500. Eenmaal aangekomen zeiden ze 15000. Zo duur was de hele busreis van Yangon naarBagan, dus dat ging m niet worden. Hele discussie, uiteindelijk met 5000 afgedropen.
In het hotel werden we vriendelijk ontvangen. We vroegen waar het fullmoonfestival was, waarover we gelezen hadden in boekjes en internet. Bleek er geen festival te zijn:(. Jammer.
Later heerlijk gegeten in een restaurant in de buurt met een lekker biertje erbij.
BAGAN
Omdat het fullmoon was, waren een aantal shops en de markt gesloten. A een stevig ontbijt met eit, toast en veel fruit, hebben we ebikes gehuurd van en zaakje iets verderop in de straat
Leuk dagje e-biken in Bagan:Begon met een zadel dat naar achteren zakte, kregen we uit eindelijk een ander mee. Veel gecrost naar tempels , pagodes tussen landerijen en door kleine dorpjes door.Erg mooi allemaal. Totdat Cors achterband lek was. Na gelukkig 100 m lopen was een politiepostje en zowaar wat drinken en een oudere man met bandenplakspul, wat een mazzel. De telefoon van ons werkt
fietsenmaker constateerde dat het ventiel kapot was en erdus een ieuwe binnenband in moest. Ondertussen liep ook de andere band leeg door een doorn in het wiel. De politieagent belde met de zaak waar we de ebikes vandaan hadden. Die arriverden na ruim een uur met zowaar 2 binnenbanden,waarvan 1 nieuw. Die moesten wij betalen. Risico van de zaak vonden wij, zij niet. Na heel wat gesteggel en argumenten als "jullie zijn rijk, wij arm" en "Cor is too big for this bike",kwamen we uit op 50/50. Na 2 uur konden we onze tempeltocht voortzetten, totdat de accu van Everline haar fiets leeg was. In dat geval konden we bellen en zouden ze zo snel mogelijk komen.Cor is er naar toe gereden en nadat een poltieagent voor mij belde naar die zaak (stond weer bij een politiepost) kwam er na meer dan een uur eindelijk iemand de fiets omruilen en kreeg ik dat ding mee met dat stomme zadel. Hierdoor bijna de zonsondergang gemist en moesten we volle kracht vooruit om het
Alsnog een tempel te halen waar je bovenop kon. Net op tijd gelukt en dat maakte veel goed.
De bikes teruggebracht. Vroegen ze of we ze de volgende dag weer wilden!
We zagen er niet meer uit na een dag crossen,klimmen en zweten, dus lekker gedouchet. Alleen koud water ,maar in dit geval lekker. Weer heerlijk gegeten in hetzelfde restaurant. De baas daar rent zich rot, moet personeel steeds aanwijzingen geven, maar kan volgens ons ook moeilijk dingen overlaten an anderen
De volgende dag Cor ziek!!! Nog nooit gebeurd in Azie, maar eens moet de 1e keer zijn:). Everline niet (nog niet?). Gelukkig ging het in de loop van de dag beter,alwas hij wel moe. We zijn eerst naar de markt gegaan. Dat ging goed. Toen toch maar besloten om weer ebikes te huren maar wel bij een ander. We hebben nog meer mooie tempels bekeken. Het was een bloedhete dag vandaag. Onderweg wat gegeten in old Bagan. Op de terugweg een shared taxi gehuurd voor de volgende dag. We gaan Mt Popa bekijken. Ok hier weer onderhandeling,maar op een leuke manier. Ze hadden er schik in. Waarschijnlijk nog teveel betaald, maar dat is op zo'n manier niet erg.
Allebei niet zo heel veel trek. We hebben wat gegrilde kip gehaald, die we straks op eten in het hotel. Aangezien je hier alles fried krijgt , is gegrild weleens fijn. Terug in hrt hotel een hotel opgezocht in Mandalay en dit laten bellen in ons hotel. Gereserveerd voor 2 nachten. Ook de busreis van hotel naar hotel geboekt. Kostte 1000 kyatt meer, maar zijn we anders ook kwijt aan taxikosten in Mandalay. Het busstation ligt daar ver van de stad. Dus morgen nog een dagje Bagan.
, lopen had ook kilometers kunnen zijn. Tot zover dekrukjes aangeboden om te zitten en het lange wachten begon. De fietsenmaker constateerde dat het ventiel kapot was en erdus een ieuwe binnenband in moest. Ondertussen liep ook de andere band leeg door een doorn in het wiel. De politieagent belde met de zaak waar we de ebikes vandaan hadden. Die arriverden na ruim een uur met zowaar 2 binnenbanden,waarvan 1 nieuw. Die moesten wij betalen. Risico van de zaak vonden wij, zij niet. Na heel wat gesteggel en argumenten als "jullie zijn rijk, wij arm" en "Cor is too big for this bike",kwamen we uit op 50/50. Na 2 uur konden we onze tempeltocht voortzetten, totdat de accu van Everline haar fiets leeg was. In dat geval konden we bellen en zouden ze zo snel mogelijk komen.Cor is er naar toe gereden en nadat een poltieagent voor mij belde naar die zaak (stond weer bij een politiepost) kwam er na meer dan een uur eindelijk iemand de fiets omruilen en kreeg ik dat ding mee met dat stomme zadel. Hierdoor bijna de zonsondergang gemist en moesten we volle kracht vooruit om het
e taxirit naar het oude vliegveld ging prima, maar wat een chaos en drukte daarbinnen! We hoefden alleen onze bagage maar af te geven, maar voor ons stond een groep, die van alles bij zich had. Behalve koffers en tassen, grote dozen die boven het toegestane gewicht uitkwamen(formuliertje invullen), zakken met weet-ik-veel. En het duurde maar, Cor al navragen of we onze vlucht nog wel gingen halen en dat was no problem(waar hebben we dat eerder gehoord). Op een geg7even moment stond er iemand met een bord met ons vluchtnummer erop en die bracht ons naar een andere balie, waar de bagage vlot ingecheckt werd. Achter de paspoortcontrole ontdekten we dairyqueen ijsbar, die we niet konden weerstaan.
De vlucht naar Yangon ging prima, vliegtuig zat niet vol. Ook op het vliegveld zelf ging het vlot. Geld pinnen niet, er was maar 1 ATM die met onze passen werkte. Maar heel vriendelijke mensen die je graag willen helpen. Met een taxi naar het huis van Mascha en Harald. We werden opgewacht door de kokkin, die ons hartelijk ontving(gezin matthews is een paar dagen weg, wisten we). Ze heeft ons verwend met salade, lekker stukje vlees en patat!Als toetje fruit en thee na.
OP WEG NAAR BAGAN
De taxi kwam keurig op tijd en bracht ons binnen een half uur! bij de juiste bus. Met 150 bussen die vertrekken was het voor ons een onmogelijke zoektocht geweest, want nergens een woord engels.
Het was een luxe bus(thanks Mascha) met airco en een deken, die we onderweg nodig hadden. Ook was er een schermpje voor in de stoel, zoals in het vliegtuig, maar helaas liet het gesproken engels het afweten of het waren van die films met veel vechten, bloed en draken.maar popmuziek luisteren ging goed.
We waren amper op weg of we kregen een mini croissant en koffie. Goed verzorgd dus. Halverwege een stop bij en groot restaurant waar we lekker gegeten hebben en de vrouwen eindelijk ook naar het toilet konden. De mannen gaven onderweg aan dat er gestopt moest worden en deden hun behoefte naast de bus in de berm. Dat gebeurde een paar keer(wie beweert nu nog dat vrouwen zeikerds zijn? Haha).
Na nog een keer een sanitaire stop werden we afgezet bij de highwaystation. Dat bleek nog wel een eindje van ons hotel af te liggen. Een busje bracht ons weg met een vooraf besproken prijs van 1500. Eenmaal aangekomen zeiden ze 15000. Zo duur was de hele busreis van Yangon naarBagan, dus dat ging m niet worden. Hele discussie, uiteindelijk met 5000 afgedropen.
In het hotel werden we vriendelijk ontvangen. We vroegen waar het fullmoonfestival was, waarover we gelezen hadden in boekjes en internet. Bleek er geen festival te zijn:(. Jammer.
Later heerlijk gegeten in een restaurant in de buurt met een lekker biertje erbij.
BAGAN
Omdat het fullmoon was, waren een aantal shops en de markt gesloten. A een stevig ontbijt met eit, toast en veel fruit, hebben we ebikes gehuurd van en zaakje iets verderop in de straat
Leuk dagje e-biken in Bagan:Begon met een zadel dat naar achteren zakte, kregen we uit eindelijk een ander mee. Veel gecrost naar tempels , pagodes tussen landerijen en door kleine dorpjes door.Erg mooi allemaal. Totdat Cors achterband lek was. Na gelukkig 100 m lopen was een politiepostje en zowaar wat drinken en een oudere man met bandenplakspul, wat een mazzel. De telefoon van ons werkt
hier niet, lopen had ook kilometers kunnen zijn. Tot zover de mazzel. We kregen krukjes aangeboden om te zitten en het lange wachten begon. De fietsenmaker constateerde dat het ventiel kapot was en erdus een ieuwe binnenband in moest. Ondertussen liep ook de andere band leeg door een doorn in het wiel. De politieagent belde met de zaak waar we de ebikes vandaan hadden. Die arriverden na ruim een uur met zowaar 2 binnenbanden,waarvan 1 nieuw. Die moesten wij betalen. Risico van de zaak vonden wij, zij niet. Na heel wat gesteggel en argumenten als "jullie zijn rijk, wij arm" en "Cor is too big for this bike",kwamen we uit op 50/50. Na 2 uur konden we onze tempeltocht voortzetten, totdat de accu van Everline haar fiets leeg was. In dat geval konden we bellen en zouden ze zo snel mogelijk komen.Cor is er naar toe gereden en nadat een poltieagent voor mij belde naar die zaak (stond weer bij een politiepost) kwam er na meer dan een uur eindelijk iemand de fiets omruilen en kreeg ik dat ding mee met dat stomme zadel. Hierdoor bijna de zonsondergang gemist en moesten we volle kracht vooruit om het
-
09 Oktober 2014 - 20:24
José & Peter:
Hallo daar in het verre Azië,
Heerlijk om jullie reisverhalen weer te lezen.. Lachen om dat gedoe met die fietsen en het gepingel. Tja Cor, te groot voor de fiets.....maar hopelijk ben je wel aan de beterende hand als je dit leest. En Everline, zadelpijn? Jullie gaan in ieder geval weer veel zien en meemaken. Wij zijn net thuis van weer een dag klussen bij Niels. Een aardig huisje in Enschede. Het is gekocht door een jonge vent op een veiling nadat het 3 jaar had leeg gestaan. Niels en Janine huren het van hem. Er moet nog veel gebeuren....en als we daar klaar zijn op naar Nijmegen. Daar hoeft gelukkig niet zo veel. En zo komen wij oktober wel door.
Veel plezier en we kijken uit naar het volgende verslag.
Liefs van ons,
Peter & José
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
